اجابت دعای مورچه

امام کاظم علیه السلام : در عصر سلیمان بن داود قحطى سختى شد. مردم از وضع بد خود به سلیمان شکایت کردند، و از او تقاضا کردند براى آنان از درگاه الهى باران بخواهد.
سلیمان گفت : فردا چون نماز صبح بجاى آورم ، بیرون مى روم و دعا مى کنم . فردا صبح سلیمان پس از اداء نماز از شهر بیرون رفت ، و مردم نیز او را براى دعا همراهى کردند.
سلیمان در میان راه مورچه اى را دید که دستها را بسوى آسمان بلند کرده و پاها را بر زمین قرار داده و مى گوید: بارخدایا، ما مخلوقى ضعیف از مخلوقات تو هستیم ، و از روزى و رزق تو بى نیاز نیستیم . اى خداوند بزرگ ، ما را بواسطه گناهان بنى آدم هلاک مفرما.
چون حضرت سلیمان این دعا را بشنید، فرمان داد مردم به شهر بر گردند. زیرا بوسیله دعاى مورچه اى باران رحمت حق بر شما نازل خواهد شد. پس برگشتند و در آن سال بقدرى باران آمد که مانند آن را هرگز ندیده بودند.

کراماتی از زیارت حسین بن علی(علیهما السلام)

مرحوم سید بن طاووس رضوان اللّه تعالى علیه نقل نموده از محمد بن داود که گفت : همسایه اى داشتم معروف به على بن محمد بود که ایشان برایم گفت من از ایام جوانى هرماه به زیارت حضرت امام حسین (علیه السلام) میرفتم تا اینکه سن من بالا رفت و نیروى جسمیم ضعیف شد و یک چند وقتى زیارت را ترک کردم ، پس از مدتى به قصد زیارت , پیاده حرکت کردم پس از چند روز به کربلا رسیدم و به زیارت آقا امام حسین (علیه السلام) نائل شدم و دو رکعت نماز بجا آوردم و بعد از زیارت و نماز از فرط خستگى راه کنار حرم خوابم برد...

ورود حسین فاطمه (علیهما السلام)به کربلاء

در ورود آن حضرت به سرزمین کربلا
 ورود آن حضرت به کربلا در روز دوم محرم الحرام سال شصت و یکم هجرت بوده و چون به آن زمین رسید پرسید که این زمین چه نام دارد؟ عرض کردند: کربلا مى نامندش ، چون حضرت نام کربلا شنید گفت : اَللّهُمَ اِنّى اَعُوذُبِکَ مِنَ الْکَربِ وَ الْبَلا ءِ!
پس فرمود که این موضع کَربْ و بَلا و محل محنت و عنا است ، فرود آئید که اینجا منزل و محل خِیام ما است ، و این زمین جاى ریختن خون ما است . و در این مکان واقع خواهد شد قبرهاى ما، خبر داد جدّم رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم به اینها. پس درآنجا فرود آمدند.
و حرّ نیز با اصحابش در طرف دیگر نزول کردند و چون روز دیگر شد عمر بن سعد (ملعون ) با چهار هزار مرد سوار به کربلا رسید و در برابر لشکر آن امام مظلوم فرود آمدند.

انتظار فرج

امیرالمؤمنین علیه السلام:

انتظروا الفرج ولاتیأسوا من روح الله، فان احب الاعمال الى الله عزوجل انتظار الفرج ... والمنتظر للفرج کالمتشحط بدمه فى سبیل الله...

انتظار فرج بکشید و از رحمت خدا ناامید نگردید، زیرا محبوبترین اعمال نزد خداى عزوجل، انتظار فرج است. و همانا منتظران فرج مانند شهیدانى هستند که در راه خدا، در خون خود مى غلتند...

بحارالانوار، ج 52، ص 123.

انتظار به معنی آینده نگری، و به معنی ناراضی بودن از وضع موجود، و به راضی شدن از آینده ی بهتر، است و انتظار فرج یعنی آماده بودن برای ظهور امام زمان (عج) و تشکیل دولت حقّه ی آل محمّد صلی الله علیه و آله و سلّم و حکومت جهانی آخرین سفیر الهی، مهیّا ساختن روح و جسم خود، برای روزی که با طلوع پیشوای غائب جهان، گشایش در کلیّه ی شئون زندگی بشریّت پدید می آید، روزی که تمام بدبختیها، ناکامیها، بیدادگریها و ظلمها از میان می رود. و فقر و تنگدستی، بیکاری و بیماری و بالاخره تمام مصائب و ناراحتیها یکباره و برای همیشه رخت از جان بر می بندد و به وسیله ی آن حضرت، حکومت عدل واحد جهانی در سراسر گیتی بر قرار می گردد، و برای چنین روزی باید خیلی انتظار کشید و امیدوار بود.

چشم انتظار سوگواری اباعبدالله الحسین (علیه آلاف التحیه والثنا)

                                                       قال مولانا المهدی(عج): الا یا اهل العالم ان جدی الحسین علیه السلام قتلوه عطشانا...

 آمدم تا از کرم بخشی گناهم یا حسین                آمدم تا بگذری از اشتباهم یا حسین

 آمدم تا در پناه سایه ات مأوی کنم                    ای همای رحمت حق, ده پناهم یاحسین

 

من انقلابی ام

حقا که تو ازسلاله فاطمه ای

با خنده خود به درد ما خاتمه ای

زیبا تر از این نام ندیدم به جهان 

سید علی الحسینی الخامنه ای